قانون توانگری
۱۲
شهریور
بنام خدا
قانون توانگری
آنگاه قادر مطلق گنج تو و نقره خالص برای تو خواهد بود.
یکی از بزرگترین پیامهایی که کتاب مقدس به تبار آدمیان داده این است که خداوند
روزی رسان آدمی است. و انسان با کلامی که بر زبان می آورد می تواند هر آنچه را که
حق الهی اوست به عینیت و تملک درآورد. هرچند باید به کلامی که بر زبان می آورد
ایمان کامل داشته باشد. اِشعیاء نبی گفت: همچنان کلام من که از دهانم بیرون آید
خواهد بود. نزد من بی ثمر باز نخواهد گشت. آنچه را که خواستم بجا خواهد آورد و
برای آنچه آن را فرستادم کامران خواهد شد. اکنون می دانیم که واژه ها و اندیشه ها
دارای امواجی بی نهایت نیرومند که همواره به تن و چارچوب امور آدمی شکل می بخشند.
آنچه در عبادت می طلبید یقین بدانید که آن را یافته اید و به شما عطا خواهد شد. پس
چنان رفتار کنید که گویی پیشاپیش آن را ستانده اید. اگر کسی موفقیت بطلبد اما
اوضاع را برای شکست آماده کند، دچار همان وضعی خواهد شد که برای آن تدارک دیده
است. کتاب مقدس درباره این موضوع، تصویری شگفت انگیز ارائه می دهد. حکایت سه
پادشاه که بدون ذره ای آب برای افراد و اسبهایشان در بیابان مانده بودند با الیاس
نبی مشورت کردند و او این پیام حیرت انگیز را به آنها داد: خداوند می فرماید انگاه
که اثری از باد و باران نمی بینید، این دره را از گودالها پیر کنید. یعنی درست
هنگامی که انسان کوچکترین نشانه ای از آنچه طلبیده است نمی بیند باید برای آن
تدارک ببیند.
امور را با چاشنی معنویت به نوسان درآوردن، برای شخص عادی آسان نیست. اندیشه
های منفی آکنده از تردیدها و ترسها، از ذهن نیمه هشیار سر بر می کشند. اینها لشکر
بیگانگان هستند که باید تارومار شوند. اکنون در می یابیم که چرا معمولا پیش از
سحر، این قدر هوا تاریک است. اغلب پیش از موفقیتی بزرگ، اندیشه های عذاب دهنده می
آیند. هرگاه جمله ای سرشار از حقیقت معنوی والایی را تکرار می کنیم، معتقدات قدیمی
ذهن نیمه هشیار را به مبارزه می طلبیم. از این رو خطا عیان می گردد تا به دور
افکنده شود. در این هنگام است که باید پیاپی عبارات تاکیدی سرشار از حقیقت را
تکرار کنیم، و شاد و شاکر باشیم که پیشاپیش خواسته خود را ستانده ایم. پیش از آنکه
بخوانند پاسخ خواهم داد. پس هر موهبت عالی و دلخواهی پیشاپیش در انتظار انسان است،
بادا که آدمی آن را بازشناسد. انسان تنها آن چیزی را می تواند به دست آورد که خود
را در حال ستاندن آن ببیند.
به قوم یهود گفته بودند تمامی زمینی را که می بینید، می توانند دارا باشند.
این حقیقت درباره همه افراد صادق است. هر انسانی صاحب آن سرزمینی است که با چشم
رویا می بیند. هر کار و هر توفیقی بزرگ با چشم برنداشتن از آن تصویر به وقوع می
پیوندد. و معمولا درست پیش از کامیابی عظیم، دلسردی و شکست ظاهری از راه می رسد.
هنگامی که قوم یهود به ارض موعود رسیدند، می ترسیدند وارد آن شوند. می گفتند زمین
پر از غولهایی است که انسان در برایر آنها چون ملخ است. این تقریبا تجربه همه
آدمیان
است. هر چند انسانِ آگاه از قانون معنویت، از ظاهر امور آزرده نمی شود. و
زمانی که همچنان در اسارت است شادی می کند. یعنی از رویای خود چشم بر نمی دارد و
شکر به جای می آورد که به مراد خود رسیده است و حاجت خود را پیشاپیش ستانده است.
پس انسان همواره باید به غایت سفر خود چشم بدوزد و چنین بطلبد که آنچه پیشاپیش
ستانده به صحنه درآید. حال خواسته اش سلامت کامل باشد، خواه محبت، خواه نعمت، خواه
دوستان و یا خواسته کامل نفس.
همه اینها آرمانهایی هستند در منتهای کمال، که در ذهن برتر خود انسان نقش بسته
اند. و قرار نیست نزد او بیایند. اینها باید از طریق او آشکار شوند. عیسی مسیح از
این حقیقت باخبر بود. و به همین دلیل بود که گفت: هرگاه دو تن از شما در زمین،
درباره هر چه که بخواهند متفق شوند، همانا از جانب خدای من که در آسمان است برای
آنها انجام خواهد شد. آدمی به مسائل خود بیش از اندازه نزدیک می شود و از این رو
تردید می کند و می ترسد. به عینیت درآوردن خواسته برای دیگری به مراتب آسانتر از
به عینیت درآوردن خواسته برای خویشتن است. از این رو اگر کسی احساس کند دچار تزلزل
شده است هرگز نباید در طلب کمک تردید روا دارد. روزگاری یک ناظر دقیق زندگی گفت:
هیچ انسانی نمی تواند شکست بخورد، اگر انسانی دیگر او را موفق دیده باشد. چنین است
قدرتی که در بینش نهفته است، و چه بسیارند انسانهایی بزرگی که موفقیت خود را مدیون
همسر، پدر و مادر، یا دوستی بوده اند که به آنها اعتماد داشته اند و لحظه ای از
این اعتماد یا آرمان دست نکشیده اند.
